Krajowa Sekcja Morska
Marynarzy i Rybaków

NSZZ Solidarność

Marynarskie Umowy o Pracę (SEA) - Seafarers Employment Agreement - obejmuje zarówno umowę o pracę jak i artykuły umowy

Warunki zatrudnienia. Normy MLC, 2006, dotyczące SEA, przewidują SEA na czas nieokreślony. Uwzględniając Normę w sprawie repatriacji i Normę dotyczącą uprawnień urlopowych; rozumie się, że MLC, 2006 ustanawia pewne ograniczenia co do okresu nieprzerwanej służby na statku...

W trakcie warsztatu zidentyfikowano różnice jeśli chodzi o okres zatrudnienia, interesując się ewentualnością wydłużenia tego okresu, oraz tym, czy kontrakty obejmują okres urlopu w ramach 12 miesięcy, czy po upływie tego okresu. Przedstawiciel MOP (Międzynarodowa Organizacja Pracy) skomentował, że zakończenie umowy jest wymaganiem SEA, ponieważ SEA można zawierać na czas nieokreślony. Prawidło 2.4 – prawo do urlopu oraz Norma A 2.4 w LC, 2006, stwierdzają, że marynarze mają prawo do corocznego urlopu płatnego od chwili rozpoczęcia się ich kontraktu. Coroczny urlop kalkulowany powinien być na bazie 2,5 dnia kalendarzowego za miesiąc zatrudnienia. W ten sposób marynarze nabywają uprawnienie do płatnego urlopu od momentu rozpoczęcia ich kontraktu. Jednak w praktyce uprawnienie to nie zawsze jest przestrzegane ponieważ niektórzy marynarze pracują przez 12 miesięcy lub więcej bez udzielenia im urlopu, tym bardziej corocznego urlopu płatnego. W ramach Unii Europejskiej, uprawnienie do corocznego urlopu płatnego zawarte jest w Dyrektywie 1999/63/WE, ze zmianami zawartymi w Dyrektywie 2009/13/EC, które wyraźnie nie są stosowane w praktyce. Podkreślono przez przedstawiciela MOP, że "marynarz nie może pracować 12 miesięcy bez wakacji jako, że jest to kwestia zmęczenia" zaś zmęczenie może zagrażać bezpieczeństwu statku.

Badanie marynarzy ujawniło, że niewielki procent respondentów zgłaszało umowy o pracę trwające dłużej niż 12 miesięcy, pojawiły się zaś komentarze odnośnie okresu wypowiedzenia w sytuacji wcześniejszego odstąpienia od umowy na wniosek marynarza, który jest dłuższy niż okres wypowiedzenia obowiązujący armatora. Ten punkt wymaga jednak analizy badania każdego przypadku oddzielnie, ponieważ klauzula o wcześniejszym zakończeniu jest zróżnicowana w rozmaitych CBA. Uwagi CEACR (Komitet Ekspertów ds. Stosowania Konwencji i Zaleceń) odnoszące się do konkretnych krajów odnotowują, że rząd duński skoncentrował się na wyjaśnieniu stron sygnatariuszy SEA i zaproponował zmianę standardowego formularza umowy. CEACR zaproponował uprawnienie do corocznego urlopu kwalifikacyjnego w trakcie pierwszego roku kwalifikacyjnego marynarzy i w innych przypadkach, oraz ustanowienie przepisów w prawie krajowym lub w krajowym CBA ustalających procedurę i normę dowodową odnośnie "poważnych uchybień w zakresie obowiązków dotyczących zatrudnienia marynarzy", w kontekście uprawnień armatorów do odzyskiwania kosztów repatriacji z wynagrodzeń marynarskich lub innych uprawnień. Wreszcie, przegląd literatury (Thomas i inni, 2005) rożne praktyki dotyczące okresów "pracy i urlopu" w Chinach, Indiach oraz Zjednoczonym Królestwie, mające związek z dostępnością narodowych marynarzy we flocie narodowej.

Podwójne kontrakty marynarzy

Wnioski wykazały praktykę, zgodnie z którą marynarze podpisują dwa SEA; z których jeden ma charakter formalny, oficjalny i wykorzystywany jest do celów inspekcji PSC; oraz drugi, zawierający właściwe wynagrodzenia i warunki zatrudnienia, a który jest mniej korzystny dla marynarza od kontraktu oficjalnego. Takie praktyki wydają się mieć powszechny charakter na morskim rynku pracy dla marynarzy z krajów rozwijających się, a zwłaszcza w stosunku do Filipińczyków, kiedy to zgoda na opuszczenie kraju nie zostanie udzielona jeśli SEA nie odpowiada warunkom zatrudnienia wymaganym przez właściwą władzę. Podobny przypadek dotyczył marynarzy z Bangladeszu, gdzie agencja obsadowa wystąpiła do spółek zarządzających statkami z propozycją zatrudniania załóg z podwójnymi kontraktami i niskimi wynagrodzeniami dla niektórych stanowisk.

 

Fragmenty Raportu końcowego z Kontraktu służb dotyczącego studium wdrażania obowiązków dostarczycieli pracowników wynikających z Konwencji Pracy na Morzu (MLC, 2006) w ramach i poza Unią Europejską.